Baran dany na ofiarę

Wi­dząc, że wień­ce kła­dą, że mu rogi zło­cą,
Pysz­nił się tłu­sty ba­ran, sam nie wie­dział o co.
Aż gdy po­strzegł opraw­cę, a ten po­wróz bie­rze,
Aby go po­nie­wol­nie cią­gnął ku ofie­rze,
Po­znał swój błąd; rad nie­rad wy­peł­nił los sro­gi.
Nie po­mo­gły mu wień­ce i zło­co­ne rogi.

WYDRUKUJ WIERSZ