Wiersz „Zła zima” Marii Konopnickiej opisuje surową, zimną i wietrzną porę roku. Zima, przedstawiona jako zła, przynosi nieprzyjemne doznania, takie jak mroźne powiewy wiatru, szczypiący śnieg w oczy i uszy oraz oszronione gałęzie i drwa. Mimo tych trudności, ludzie nie boją się zimy i kontynuują swoje życie, walcząc z trudnościami, jakie stwarza.
Morał wiersza „Zła zima” może być interpretowane na różne sposoby. Jednym z możliwych jest to, że życie jest pełne wyzwań i trudności, ale ludzie powinni dążyć do przetrwania i pokonywania przeciwności, nawet jeśli jest to trudne. Innym możliwym morałem jest to, że w obliczu surowych warunków pogodowych, ludzie mogą przetrwać tylko dzięki swojej wytrwałości i determinacji.
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Szczypie w nosy, szczypie w uszy
Mroźnym śniegiem w oczy prószy,
Wichrem w polu gna!Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Płachta na niej długa, biała,
W ręku gałąź oszroniała,
A na plecach drwa…Nasza zima zła!
Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
A my jej się nie boimy,
Dalej śnieżkiem w plecy zimy,
Niech pamiątkę ma!Nasza zima zła!
Zła zima Maria Konopnicka – audiobook
