Wiersz „Jak rozmawiać trzeba z psem” Jana Brzechwy opowiada o relacji człowieka z psem i podkreśla, że właściwe komunikowanie się z psem pozwala na lepsze zrozumienie się i ułatwia współpracę.
Autor przedstawia przykłady, jakie komendy i gesty pozwalają na efektywną komunikację z psem, wskazując, że pies zawsze zrozumie odpowiednią intonację i gesty. Morał wiersza brzmi, że aby osiągnąć dobry kontakt i porozumienie z psem, trzeba poznać jego język i stosować odpowiednie komendy i zachowania.
Wy nie wiecie, a ja wiem,
Jak rozmawiać trzeba z psem,Bo poznałem język psi,
Gdy mieszkałem w pewnej wsi.A więc wołam: – Do mnie, psie!
I już pies odzywa się.Potem wołam: – Hop-sa-sa!
I już mam przy sobie psa.A gdy powiem: – Cicho leż!
Leżę ja i pies mój też.Kiedy dłoń wyciągam doń,
Grzecznie liże moją dłoń.I zabawnie szczerzy kły,
Choć nie bywa nigdy zły.Gdy psu kość dam – pies ją ssie,
Bo to są zwyczaje psie.Gdy pisałem wierszyk ten,
Pies u nóg mych zapadł w sen,Potem wstał, wyprężył grzbiet,
Żebym z nim na spacer szedł.Szliśmy razem – ja i on,
Pies postraszył stado wron,Potem biegł zwyczajem psim,
A ja biegłem razem z nim.On ujadał. A ja nie.
Pies i tak rozumie mnie,Pies rozumie, bo ja wiem,
Jak rozmawiać trzeba z psem.