Lubić i Kochać

Lu­bić i Ko­chać – dwa po­dob­ne sło­wa,
Czu­łość ich róż­ni, obo­jęt­ność mie­sza;
Pierw­sze się w zmy­słach i ro­dzi, i cho­wa,
Dru­gie zaś tyl­ko jed­no ser­ce skrze­sza!

Każ­dy coś w ży­ciu mniej lub wię­cej Lu­bił
Lubi i lu­bić jesz­cze czę­sto bę­dzie.
Ten zaś, co Ko­chał i spo­koj­ność zgu­bił,
Ten w ko­cha­ją­cych już nie sta­nie rzę­dzie.

Mię­dzy Lu­bie­niem a Ko­cha­niem tkli­wym
Taż sama róż­ność, te same są cie­nia,
Co mię­dzy szczę­ściem trwa­łym i praw­dzi­wym
A ży­ciem ci­chym wol­nym od cier­pie­nia.

Z tych dwóch wy­ra­zów pierw­szy nie ma gra­nic,
Zmia­na w nim ce­chy pło­cho­ści nie bie­rze,
Dru­gi zaś w świe­cie mia­ny zwy­kle za nic,
Raz tyl­ko w ży­ciu moż­na użyć szczy­rze.

Wszak moż­na Lu­bić, nie ko­cha­jąc wca­le,
Ko­chać zaś cięż­ko, by nie Lu­bić ra­zem,
Gdyż wszyst­kie czu­cia w mi­ło­snym za­pa­le
Tym jed­nym tyl­ko kry­ślą się wy­ra­zem!

A po­do­bień­stwa koń­cząc roz­róż­nie­nie
Po­wiem, że Lu­bię sa­mot­ną gę­stwi­nę,
Wio­snę, szmer wody i sło­wi­ka pie­nie,
Lecz jed­ną Ko­cham na świe­cie Ha­li­nę.

WYDRUKUJ WIERSZ