Wiersz Jana Brzechwy „Tydzień” opowiada o siedmiorgu dzieciach, z których każde reprezentuje inny dzień tygodnia, pokazując ich niezwykłe i komiczne przygody. Każde dziecko, czyli każdy dzień tygodnia, ma swoją charakterystyczną czynność, która jest zabawna i nierealistyczna:
- Poniedziałek poszukuje kota w worku, co jest niemożliwym zadaniem.
- Wtorek namawia środę, aby razem czerpali wodę sitkiem, co jest kolejnym absurdalnym pomysłem.
- Czwartek usiłuje zaszyć igłą dziury w niebie, co jest oczywiście niemożliwe.
- Piątek jest początkiem, ale wydaje się, że praca już powinna być zakończona.
- Sobota zdaje sobie sprawę z wielkości zadania przed nimi.
- Niedziela to dzień odpoczynku, gdzie wszyscy się relaksują.
Wiersz kończy się pytaniem, gdzie jest poniedziałek, a następnie powtarza się cykl poszukiwania kota w worku przez poniedziałek.
Wiersz „Tydzień” jest zabawny, absurdalny i pełen fantazji, a jednocześnie pokazuje charakterystyczne cechy dni tygodnia. Brzechwa używa tu humoru i nierealnych zadań, aby stworzyć barwny i wyobraźnio budzący obraz tygodnia. Jest to doskonały przykład, jak poezja dziecięca może bawić i uczyć, jednocześnie stymulując wyobraźnię młodego czytelnika.
Tydzień dzieci miał siedmioro:
„Niech się tutaj wszystkie zbiorą!”Ale przecież nie tak łatwo
Radzić sobie z liczną dziatwą:Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku,Wtorek środę wziął pod brodę:
„Chodźmy sitkiem czerpać wodę.”Czwartek w górze igłą grzebie
I zaszywa dziury w niebie.Chcieli pracę skończyć w piątek,
A to ledwie był początek.Zamyśliła się sobota:
„Toż dopiero jest robota!”Poszli razem do niedzieli,
Tam porządnie odpoczęli.Tydzień drapie się w przedziałek:
„No a gdzie jest poniedziałek?”Poniedziałek już od wtorku
Poszukuje kota w worku –
I tak dalej…
