Lwica i maciora

Źle to, gdy się pod­li szczy­cą.
Ze­szła się raz świ­nia z lwi­cą,
Więc w dys­kur­sa. W tych prze­wle­kła,
Z ża­lem świ­nia lwi­cy rze­kła:
Żal mi cie­bie, lu­boś god­na,
Lu­boś za­cna, żeś nie płod­na.
Patzr na moje zgra­ję świn­ków:
Co tu có­rek, co tu syn­ków!
A wszyst­ko jed­nym po­mio­tem”.
Rze­kła lwi­ca: „Wiem ja o tem.
Ródź ty dzie­sięć, czte­ry, dwa,
Ja jed­ne­go, ale lwa”.

WYDRUKUJ WIERSZ