Bogacz i żebrak

Żebrak, panu tłu­ste­mu gdy się przy­pa­tro­wał,
Pła­kał. Te­goż wie­czo­ra tłu­sty za­cho­ro­wał,
Pękł z sa­dła. Dzie­dzic po nim gdy jał­muż­ny sy­pie,
Śmiał się że­brak na­za­jutrz i upił na sty­pie.

WYDRUKUJ WIERSZ